Ýürek mährim — alajam
Geçen günleriň birinde öz işdeşlerimiz bilen bilelikde Türkmenistanyň Döwlet medeniýet merkeziniň Döwlet muzeýine bardyk. Şonda muzeýiň içindäki gadymy mirasymyzy janlandyrýan milliliklerimize buýsanç bilen seredip, täsinliklere ser salyp duran pursadymda türkmeniň käbesi Ogulabat ejäniň nepislik bilen ören alajasynda gözüm eglendi. Şol pursat alajanyň nepis örülenini görüp, gözlerimi ondan aýryp bilmän seredip durşuma, çagalyk ýyllarym, enemli günlerim ýadyma düşdi. Ol wagtlar men on-on iki ýaşlaryndaky gulpaklyja gyzjagazdym. Mekdepde zähmet sapagynda okuwçy gyzjagazlara el işleri öwredilýän bolsa, oglanjyklara ussaçylyk bilen baglanyşykly hünärler öwredilýärdi. Şonda mugallym gyzjagazlaryň hersinden öýlerinde eneleriniň, ejeleriniň, uýalarynyň nähili el iş bilen meşgullanýandygyny sorady. Men pikirlenmän: «Mugallym, meniň enem alaja örýär, onda-da şeýle bir owadan edip örýär. Toýa gitse-de, öz ören alajalaryndan sowgatlyk alyp gidýär. Maňa-da owadan alaja örüp berdi» diýip, ýüregimi buýsançdan dolduryp, enemiň örýän owadan alajalary hakynda gürrüň berdim. Şonda mugallym meni haýran galyp diňläpdi. Garaz, şeýdip, ilkinji zähmet sapagymyz sorag-jogap alyşmak, el işlerini öwrenmek bilen geçdi. Okuwdan soň öýe gelşime, enemiň ýanyna baryp: «Ene, aý, ene, b